Գուցե չես էլ հիշում [2006]
.jpg)
Ինչպես
է
փոխվել
կյանքը…
Դեռ երեկ մենք երեխաներ էինք ` անսահման անուրջներով, իսկ այսօր արդեն հասուն երիտասարդներ ենք` կարծրացած աշխարհայացքով:
Դեռ երեկ մեզ թվում էր, թե մենք մեր ապագայի կերտողներն ենք, իսկ այսօր ենթարկվում ենք կյանքի հոսանքին` հանդուրժելով, չբողոքելով:
Ինչպես
է
փոխվել
կյանքը…
Ասա՛ ինձ` ինչու՞ ես նեղանում: Ինչու՞ ես զայրանում` չհասկանալով, որ չեմ հասկանում, որ պարզապես փորձում ես պաշտպանել ինձ:
Ինչու՞ ես կարծում, որ խուսափում եմ քեզնից: Ի՞նչ է, մտածում ես` դադարե՞լ եմ քեզ սիրել: Հիմարի՛կ…
Երբևիցե կդադարե՞մ քեզ սիրել, այն էլ հիմա, երբ քո աջակցության կարիքն այդքան ունեմ: Իսկ դու չես հավատում… Հիմարի՛կ…
Միգուցե ես այժմ նստած չէի լինի ատելությամբ ու փոշով լցված այս սենյակում` քունքերս մերսելով ու խմելով վաղուց սառած թեյս` ճաքած բաժակով:
Ու արցունքներս, որ սահում են կորցրածի կարոտից, այս աշխարհի չափ են, քեզնից էլ մեծ, իմ տառապանքից էլ: Դրանք հավասար են քո հանգստությանը, որը ես, ցավոք, անկարող եմ պահպանել, կրկին վերստեղծել`թեկուզև բառերի սարդոստայնից կերտելու հիասքանչ մի աշխարհ` նման հեքիաթի, ուր բոլորը երջանիկ են:
Հիմարի՛կ…
Մեղքն իմն է, մեղավոր եմ, կուրացած էի, կուրացած քո սիրով: Ուզում էի, որքան էի ուզում գալ քեզ մոտ, համբուրել, գրկել ու թաքցնել մի անհայտ տեղ` հեռու այս աշխարհից, ուր դեռ պայքար է, և քեզ համար դեռ տեղ չկա:
Մեր վերջին հանդիպումից անցել է ուղիղ կես տարի: Դու, երևի, մեկի հետ հանդիպում ես, իսկ ինձ հիշում`որպես մի վատ երազ: Իսկ, գուցեև, չես էլ հիշում…
Հավանանաբար դու կարծում ես, որ մի քանի շաբաթվա ընթացքում հնարավոր չէ սիրահարվել ու սիրել: Իսկ ես գիտեմ…
Tags:
N?
.jpg&description= Ինչպես է փոխվել կյանքը … Դեռ երեկ մենք երեխաներ էինք ` անսահման անուրջներով , իսկ այսօր արդեն հասուն երիտասարդներ ե...){kind=link}
0 մեկնաբանություն