Մենության սուր ճանկերը մխրճվել են այնտեղ, որտեղ ժամանակին քո մատներն էին հանգչում: Եվ կարոտ է կոչվում սարսափելի այս մղձավանջը, որի սկիզբը վերջն է արդեն, իսկ վերջը՝ հերթական կատարյալ պտույտը անվերջանալի գիշերների ու ցերեկների քաոսում: Ես փոխել եմ անունս, վերացել անցյալների էջերից ու օրերից, փոխել եմ հագուստներս ու կոշիկներս, մեծացել եմ քո առաջարկած գրքերից ու ֆիլմերից, փակել եմ կիսաբաց պատուհաններն ու դռները և համոզել եմ ինքս ինձ, նաև քեզ, որ ամեն ինչ ավելի լավ է, քան էր: